ಅಮ್ಮ
ತಾಯಾಗಿ ಮಮತೆ ನೀಡಿದೆ ,ಸೋದರಿಯಾಗಿ ದುಃಖ ಹಂಚಿಕೊಂಡೆ
ಗೆಳತಿಯಾಗಿ ನೆರವಾದೆ
ಅದರ ಒಂದೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?
ದುಃಖದ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಾಗ, ನನ್ನ
ನಿನ್ನ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ ಈಗ,
ಚಿಕ್ಕ ಕಲ್ಲಿಗೆ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಿರುವೆ,
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?
ನನ್ನ ಮನದಾಳದ ಮಾತನ್ನು, ನೀ
ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದೆ, ಇಂದು
ನಿಬಿಡ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿರುವೆ,
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?
ನೋವಾದಿತೆಂದು, ನನ್ನ ಪಾಲಿನ
ಕೆಲಸವೂ ನೀ ಮಾಡಿದೆ,
ನಿರ್ಜೀವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬವಣಿಸಿತಿರುವೆ
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?
ದುಃಖ ಬಂದಾಗ ಬಚ್ಚಿಡದೆ ಎದುರಿಸಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ,
ಇಂದು ನಾ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ,
ನೀರೇನೋ ಎರಡೇ, ಆದರೆ ನಾ,
ಮರವಾಗುವ ಬದಲು ಬೋನ್ಸಾಯ್ ಗಿಡವಾದೆ,
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?
- ರಂಜಿತ
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ