ಭಯ

ನಾಳೆವರೆಗೂ ನಾನಿರುವೆನೋ ಎಂಬ ಭಯ,
ನಾನಿದ್ದು, ತಿನ್ನಲು ಅನ್ನ ಸಿಗುವುದೋ ಎಂಬ ಭಯ,
ಅನ್ನವಿದ್ದು, ಇರಲು ಸೂರಿರುವುದೋ ಎಂಬ ಭಯ!

ಇರಲು ಮನೆಯಿದ್ದು ಈ ದಿನವಿರುವ
ಕೆಲಸ,ನಾಳೆಯವರೆಗೂ ಇರುವುದೂ ಎಂಬ ಭಯ .
ಕೆಲಸವಿದ್ದೋ,ಈ ಸಲ ಸಂಬಳ ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದೋ
ಎಂಬ ಭಯ!!!
ಸಂಬಳ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಬಡ್ತಿ ಸಿಗುವುದೋ ಎಂಬ ಭಯ!

ತಿಳಿಯದು,
ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಭಯವಿದೆಯೋ,
ಭಯದ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಮುಳುಗಿದೆಯೋ!

ಜೀವನ ನಡೆಸುವ ಬದಲು,
ಭಯದ ಕೈಗೆ ಸೂತ್ರ ಕೊಟ್ಟು,
ನಗುವ ಬದಲು ನಡುಗುತ್ತ ನಡೆದಿದ್ದೇವೆ!!!!

- ರಂಜಿತ

ಮನಸು - ಕನಸು

ಎಲ್ಲೋ ಓಡಿ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ,
ಕಾಣದ ರತ್ನದ ಹಿಂದೆ,
ನಿಲ್ಲು ಎಂಬ ಕೂಗಿಗೆ ಕಿವುಡನಾಗಿ,
ದೂರ ದೂರ ಸರಿಯುತ್ತಿದೆ!!!!


ಎತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯದು,
ಎತ್ತ ನಿಲ್ಲ ಬೇಕೆಂಬುದ ಅರಿಯದು ,
ಹುಚ್ಚನಂತೆ ಬೇಡವೆಂದರೂ ಕೇಳದೆ,
ಓಡುತ್ತಿದೆ ನನ್ನಿಂದ ದೂರವಾಗಿ!!!!

ನಿಲ್ಲು ಮನಸೆ ಎಂದರು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ,
ಅದಕ್ಕೆ ಅದರ ಜೀವ ಪಡೆವ ಆತುರ,
ನನಗೆ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾತುರ!!
ಅನ್ಯ ಮನಸ್ಕಳಾಗಿ ನಾನು ಓಡುತ್ತಿರುವೆ!!!!

ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಈ ಮನಸ್ಸು,
ಮನಸ್ಸಿನ ಜೀವ ಈ ನಿರ್ದಯಿ ಕನಸು!!!!!!

ಇನ್ನು ಓಡುತ್ತಿರುವೆ,

ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಮನಸು,
ಮನಸ್ಸಿನ ಮುಂದೆ ಕನಸು!!!!!!!

ಜೀವನ

ಜೀವನವೆಂದರೇನು ,

ಹೊಟ್ಟ್ಗೊಂದಿಷ್ಟು ಊಟ

ಮೈಗೊಂದಿಷ್ಟು ಬಟ್ಟೆ

ಇರಲಿಕ್ಕೊಂದು ಸೂರು !!!

ಈ ತ್ರಿಪಾತ್ರಗಳ ಮನ ತಣಿಸಲು

ಏನೆಲ್ಲಾ ಕಾದಾಟ, ಏನೆಲ್ಲಾ ಹೊಡೆದಾಟ

ಪರರ ಕಾಲೆಳೆದು ಮುಂಬರುವವ ಒಬ್ಬ

ರಕ್ತವನೆ ಸುರಿಸಿ ಸಾಧಿಸುವವ ಇನ್ನೊಬ್ಬ,

ಜೀವನವೆಂದರೆ ಇದೇನಾ???

ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖವ ಪಡೆವ ತವಕ,

ಇರುವುದನ ಮರೆತು, ಪರರ

ಸ್ವತ್ತ ಪಡೆಯುವ ಬಯಕೆ,

ಪರರ ಮೆಟ್ಟಿ, ಮುಂಬರುವೆ

ಎಂಬ ಆಸೆಯ ಅತಿರೇಕ!!

ಜೀವನವೆಂದರೆ ಇದೇನಾ???

ಸಾಧಿಸಲೆಬೇಕೆಂಬ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು,

ಮಗುವ ನಗುವ ನೋಡಲಾರದಷ್ಟು ಆತುರ!!

ಹಂಬಲಿಸುವ ತಾಯಿಯ ಕಾಣದಷ್ಟು ಅನಾದರ,

ಜೀವನವೆಂದರೆ ಇದೇನಾ???

-ರಂಜಿತ

ಗೆಳೆಯ

ಗೆಳೆಯ

ದಡಬಡಿಸಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುತಿರುವ
ಈ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆಯ,
ಅಥವಾ, ಅದರ ಗತಿಯಲಿ
ನಡೆಯಬೇಕೆನ್ನುತ್ತಿರುವ ಗೆಳೆಯ
ನೀನು ಬದಲಾಗಿದ್ದೀಯಾ?

ಪ್ರೀತಿಯೇಮ್ಬ ಮರಳಿನಲ್ಲಿ, ಆಸೆಯ
ಗೋಪುರ ಹೊತ್ತು ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಮರಳಿನ ಮನೆ,
ನೆನಪಿದೆಯೆ??
ಆಸೆಯ ಗೋಪುರ ಈಗ ಅರಮನೆಯಾಗಿದೆ
ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮವಿಲ್ಲ,
ಹೇಳು,
ಗೆಳೆಯ ನೀನು ಬದಲಾಗಿದ್ದೀಯ?

ನನಗೋಸ್ಕರ ನೀನಿದ್ದೆ, ಜೊತೆಗೂಡಿ
ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ, ಆ ಸಮಯ
ನೆನಪಿದೆಯೆ??
ಕನಸುಗಳೆನೋ ನನಸಾಗಿವೆ
ಆದರೆ ನಿನಗೆ ನನಗೋಸ್ಕರ ಸಮಯವಿಲ್ಲ
ಹೇಳು,
ಗೆಳೆಯ ನೀನು ಬದಲಾಗಿದ್ದೀಯ?

ಎಡವಿ ಬಿದ್ದೆನೆಂದು, ಇಡಿ
ದಿನ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಕಳೆದಿದ್ದು
ನೆನಪಿದೆಯೆ??
ಈಗ ದುಃಖದ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿರುವೆ
ಕಣ್ಣಂಚಲಿರುವ ಹನಿ ಕಾಣದಾದೆಯ
ಏಕಿ ಬದಲಾವಣೆ ಗೆಳೆಯ???

ಇನ್ನು,
ಕಾಲದ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ಚಲಿಸಿದ್ದು ಸಾಕು
ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಓಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ,
ನನಗೋಸ್ಕರ ಸ್ವಲ್ಪ,
ಕಾಯುವೆಯ ಗೆಳೆಯ??

- ರಂಜಿತ

ಜಗತ್ತು

ಜಗತ್ತು

ಹೌದು ಜಗತ್ತೇ, ನೀನೆ ಸರಿ
ನನ್ನೊಬ್ಬ ಒಬ್ಬಂಟಿ, ನಾನೊಬ್ಬ
ಏಕಾಂಗಿ, ನಿನ್ನ ಜನರ ಹತ್ತಿರ
ಸಲ್ಲದವಳು ನಾನು, ನೀನೆ ಸರಿ !!

ಪರರ ದುಃಖ ಕೇಳಿ, ಮನದೊಳು
ಮುಸಿ ಮುಸಿ ನಕ್ಕು, ಬಾಯಲ್ಲಿ
ಸಂತೈಸುವವರ ಹತ್ತಿರ, ಬೆರೆಯಲೊಲ್ಲದ
ನಾ ಒಬ್ಬ ಒಬ್ಬಂಟಿ ಅಲ್ಲವೇ?

ಇವರಿಂದ ಲಾಭವಾದೀತೆಂದು ಸ್ನೇಹ
ಬಯಸುವ ಮನಸ್ಸು ನನಗಿಲ್ಲ,
ಜೀವಕ್ಕೆ ಜೀವವೆಂಬ ಹುಸಿ ನಂಬಿಕೆ
ಕೊಟ್ಟು, ನಡು ನೀರಲ್ಲಿ ಕೈ ಬಿಡುವ ಬಯಕೆ
ಎನಗಿಲ್ಲ, ಅದಕೆ ಎಲ್ಲರಿಂದ ನಾ ದೂರ,
ಅದಕ್ಕೆ ನಾ ಏಕಾಂಗಿ ಅಲ್ಲವೇ?

ಎನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವಾದಿತೆಂದು
ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೇಳಿದ್ದು ನನ್ನ ತಪ್ಪು,
ಎಲ್ಲರಂತೆ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಇರ್ಷ್ಯೇ, ದ್ವೆಶವ
ಹೊತ್ತೊಯ್ಯದೆ ಮನಸಿನ ನೋವ ತಿಳಿಸಿದ್ದೆ,
ಅದಕ್ಕೆ, ಎಲ್ಲರ ಹತ್ತಿರ ಸಲ್ಲದವಳು ನಾನು ಅಲ್ಲವೇ?

ಜಗತ್ತೇ,
ನೀನೇನೆ ಅಂದರು ನಾ ನಗುವೇ,
ನೀನೆಷ್ಟೇ ತಿಳಿದರು ನಾ ಮುನ್ನುಗ್ಗುವೆ,
ಮುನ್ನುಗ್ಗಲು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಾದ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳಿವೆ,
ಛಲ ನೀಡಲು ನನಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿದೆ,
ಜಗತ್ತೇ ನೀನೆ ಸರಿ!!!

ದ್ವಂದ್ವ

ದ್ವಂದ್ವ

ಬಾಲ್ಯ,

ರಾತಿ ಕಂಡ ಹೊಂಗನಸೊಂದು,

ಎದೆಯೊಳೊಗೊಂದು ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿತ್ತು,

ಆ ಬೀಜಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ನೀರೆರೆದೆ.

ಬೀಜ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದು ಗಿಡವಾಯ್ತು,

ಗಿಡದ ಜೊತೆಗೆ ಮನಸು ಬೆಳೆಯಿತು,

ಈಗ,

ಬೇರೆಯವರ ಮುಳ್ಳಿನ ವರ್ತನೆಯಿಂದ ಬೇಸತ್ತೆ,

ಅವರಂತೆ ನಾನು ಕೂಡ ನಟಿಸಲು ಕಲಿತೆ,

ಗಿಡ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿದೆ,

ಆದರೆ ಆ ನಟನೆಯಿಂದ ಮನಸು ಕುಬ್ಜವಾಗಿದೆ,

ಗಿಡ ಬೆಳೆದಂತೆ ಮನಸ್ಸು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ!!

ಏನು ಮಾಡಲೆಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ,

ಮನದಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯದೆ,

ಪರರಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತ ಅವರಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿ ಬಿಡಲ?

ಅಥವಾ,

ಅವರ ಪಾಡಿಗೆ ಅವರ ಬಿಟ್ಟು,

ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಜೊತೆಗೆ ನಾ ಇದ್ದು ಬಿಡಲ?

-ರಂಜಿತ

ವಿಧಿ

ವಿಧಿ

ಅವರಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ನನ್ನಲ್ಲುಂಟು,

ಆದರು ಅವರು ನನಗಿಂತ ಮುಂದೆ,

ಕಾಲ ಸವೆಸಿ ನಡೆದರೂ, ಮುನ್ನುಗ್ಗಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ

ಎಂಥ ವಿಧಿ! ಎಷ್ಟು ಕ್ರೂರ ಈ ವಿಧಿ !!

ವಿಧಿಯ ನೆನೆದು ಅತ್ತೆ ! ಆಕಾಶವೇ ಕಳಚಿದೆ,

ಅನ್ನುವಷ್ಟು ದುಖಿಸಿದೆ! ಕಣ್ಣೀರೆ ಕಣ್ಣ,

ಮುಂದೆ ಪರದೆಯಾಗಿತ್ತು, ಅದರ ಮುಂದೆ,

ನನ್ನವರು ಪರರಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು!

ಹರಿದ ಕಣ್ಣೀರು ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿ ,

ಪರದೆ ಸರಿಯಿತು!!!

ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ನೋಡಿದೆ, ಹಸುಗೂಸೊಂದು,

ಅನಾಥವಾಗಿ ಅಳುತ್ತಿದೆ!

ತಿಳಿಯಿತು,

ವಿಧಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಆಡಿದ್ದು ಬರಿ 'ಆಟ

ಮಗುವಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಅದರ ಕ್ರೂರ ನೋಟ,

ವಿಧಿಯ ದೂಷಿಸಿ ತಪ್ಪೆಸಗಿದ್ದೆ, ಮಗುವ

ಹೊತ್ತು ಮುನ್ನಡೆದೆ! ವಿಧಿಯ ಎದುರಿಸಲು,

ಮಗುವಿನ ಬೆಂಗಾವಲಾಗಿ,

ಮಗುವಿನ ಜೊತೆ ಸಜ್ಜಾಗಿ!!

-ರಂಜಿತ

ಅಮ್ಮ

ಅಮ್ಮ

ತಾಯಾಗಿ ಮಮತೆ ನೀಡಿದೆ ,
ಸೋದರಿಯಾಗಿ ದುಃಖ ಹಂಚಿಕೊಂಡೆ
ಗೆಳತಿಯಾಗಿ ನೆರವಾದೆ
ಅದರ ಒಂದೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?

ದುಃಖದ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಾಗ, ನನ್ನ
ನಿನ್ನ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ ಈಗ,
ಚಿಕ್ಕ ಕಲ್ಲಿಗೆ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಿರುವೆ,
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?

ನನ್ನ ಮನದಾಳದ ಮಾತನ್ನು, ನೀ
ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದೆ, ಇಂದು
ನಿಬಿಡ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿರುವೆ,
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?

ನೋವಾದಿತೆಂದು, ನನ್ನ ಪಾಲಿನ
ಕೆಲಸವೂ ನೀ ಮಾಡಿದೆ,
ನಿರ್ಜೀವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬವಣಿಸಿತಿರುವೆ
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?

ದುಃಖ ಬಂದಾಗ ಬಚ್ಚಿಡದೆ ಎದುರಿಸಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ,
ಇಂದು ನಾ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ,
ನೀರೇನೋ ಎರಡೇ, ಆದರೆ ನಾ,
ಮರವಾಗುವ ಬದಲು ಬೋನ್ಸಾಯ್ ಗಿಡವಾದೆ,
ಅಮ್ಮ, ನನ್ನನೇಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಸಿದೆ?

- ರಂಜಿತ

ಮರಳಿ ಬಾ

ಮರಳಿ ಬಾ

ಮರಳಿ ಬಾ

ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಕರೆಯದಿರಿ

ಬಹಳ ಮುಂದೆ ಬಂದಿರುವೆ

ದುಃಖದಲು ನಗುವುದ ಕಲಿತಿರುವೆ !!

ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಬೆರೆತಾಗ

ಕಂಡು ಕಾಣದಂತೆ ಇದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿರಿ

ಈಗ ಎಲ್ಲರಿಲ್ಲದೆ ಎಕಾಂಗಿಯಾಗಿರುವೆ

ಒಂಟಿತನದಲು ಮಂದಹಾಸ ಬೀರುವುದ ,

ಕಲಿತಿರುವೆ, ಮತ್ತೆ ಕರೆಯದಿರಿ !!

ಏರಿದ ಮೆಟ್ಟಿಲಿನಿಂದ ದೂಡಿದಾಗ

ವಿಧಿಯ ದೂಷಿಸಿ ಅಳುವುದ ಮರೆತಿರುವೆ,

ಆ ವಿಧಿಯ ಹಿಡಿತವಿಲ್ಲದೆ, ಪರರ

ನೆರವಿಲ್ಲದೆ ಅಮ್ಬೇಗಾಲಿದುತ್ತಿರುವೆ,

ಮತ್ತೆ ಕರೆಯದಿರಿ !!

ಬಳಿ ಕರೆದು, ನನ್ನ ದೂಡಿದಿರಿ ,

ಮತ್ತೆ ದುಃಖ ಗೆಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿ ನನಗಿಲ್ಲ,

ಬಹಳ ಮುಂದೆ ಬಂದಿರುವೆ,

ಮರಳಿ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯದಿರಿ !!

ಕನಸಿನ ನೂರೆಂಟು ಅರಮನೆ ಕಟ್ಟಿ

ಕಣ್ತೆರೆದಾಗ ಮುರಿದು ಬೀಳುವುದ

ನಗುತಲೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದ ಕಲಿತಿರುವೆ

ಮರಳಿ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯದಿರಿ !!

Two Great Days in Persons Life

Each morning, I am greeted with bunch of mails, most of them being forwards. I am not a keen reader of mails but I try to read a few which catch my eye instantaneously. One mail which caught my attention was with the subject 'Two Great Days in Persons Life ".Although "FW:" was prefixed to the subject, nothing stopped me from reading it. It was not one of the mails which had to go to the bin mercilessly but something which would be in my saved items. One thing which striked in my mind after reading the title was "What might be the answer". Since i was feeling low those days, i got all weird answers. For a minute, i stopped looking at my monitor and was thinking, if this was the question posed to me then what would be my answer. I was just perplexed that i did not know the answer of such an important question. The question which means something and is far more important than the usual questions like "Why Java and not C++?" for which i have spent my precious time. I do not say that these are invalid questions and are of no importance. But we being the BUSY people tend to forget the simple things which beautify our life and concentarate on far of things, And then crib about of being unhappy and un satisfied. Atleast in my life, I have always wanted to get something and cribbed about not getting that. My life till now just went in being unhappy about the past. All these were washed away by just one mail of my sweet friend. And the contents of the mail was:

"There are two great days in a person’s life, The day we are born and the day we discover why"

So true!!!!!!!!!